ผมยังจำประโยคแรกที่เธอทักมาได้ขึ้นใจ — น้ำเสียงในข้อความนั้น สุภาพ นุ่มนวล และ…น่าค้นหา
“สวัสดีค่ะ ขอสอบถามปลอกสวมนิดนึงนะคะ”
ไม่รู้เพราะอะไร น้ำเสียงในแชทเธอเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง มันทำให้ผมใส่ใจการตอบเธอมากกว่าปกติ เธอถามทุกอย่างละเอียด ตั้งแต่ขนาด ความยืดหยุ่น วัสดุ ยันความรู้สึกตอนใช้งาน ผมตอบเธอทุกอย่างอย่างตั้งใจ และเธอก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงขี้เล่นปนจริงจัง
“แบบนี้…จะทำให้เขารู้สึกมากขึ้นใช่ไหมคะ?”
“แล้วถ้า…หนูใช้ไปกับจังหวะช้าๆ แบบนี้ เขาจะ…?”
อ่านแล้วใจผมสั่น ความคิดเริ่มหลุดไปไกลกว่าการขายของธรรมดา
ไม่ใช่แค่ปลอกสวม แต่การคุยของเธอกลับกลายเป็นเกมยั่วยวนอย่างไม่รู้ตัว
หลังจากเธอสั่งสินค้าไป ผมก็ยังอดคิดถึงเธอไม่ได้ จนกระทั่งผมทักถามเธอหลังรับของ
“ของเล่นที่ซื้อไป ใช้เป็นยังไงบ้างครับ?”
เธอพิมพ์ตอบมาเร็ว
“สนุกมากเลยค่ะ… จนอยากลองแบบที่มากกว่านี้แล้วล่ะ 😉”
หัวใจผมเต้นแรง
และจากนั้น ทุกบทสนทนาก็พาเราเข้าใกล้กันมากขึ้น
เธอบอกว่าเวลาใช้มัน เธอจินตนาการว่าเป็นผม…
ผมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพิมพ์กลับ
“งั้น… เรานัดเจอกันไหมครับ”
เธอตอบมาสั้นๆ “แล้วเจอกันนะคะ 😘”
ผมเลือกโรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่มีห้องอาหารไทยและห้องพักสุดสงบ
เธอสวยเกินกว่าที่ผมจินตนาการไว้
ในเดรสผ้าบางพลิ้ว รัดรูปแค่พอให้จินตนาการไปได้ไกล…
กลิ่นน้ำหอมของเธออ่อนหวานเหมือนกลิ่นผิวผู้หญิงที่เพิ่งอาบน้ำอุ่น
หลังมื้ออาหาร…เธอเอียงหน้ามากระซิบ
“เราขึ้นไปชั้นบนกันไหมคะ… หนูอยากให้พี่ลองของที่พี่แนะนำ”
ผมรู้สึกเหมือนเลือดสูบฉีดไปทั้งร่าง — ทั้งตื่นเต้น ทั้งกระหาย และทั้งหลงใหล
ในห้องพักนั้น เธอคือความนุ่มนวลที่กำลังจุดไฟ
เธอจูบเบาๆ ที่ซอกคอผม ก่อนจะกระซิบว่า
“อย่าคิดว่าเป็นลูกค้า… คิดว่าเราเป็นคู่รักในค่ำคืนนี้ได้ไหมคะ…”
รอเป็นลูกค้า ..เอ๊ย! รออ่านต่ออยู่ค่ะ☺️